Fecir

İslam



İslam'a Göre Din
Gerçeği

 

Din kelimesi, sadece hak din için, yani özel ve
dar anlamıyla İslam için kullanılmaz. Din kelimesinin geniş olarak ele alındığı
ıstılahtaki veya pratikteki anlamı;  bir dünya görüşünü, bir hayat şeklini
belirleyen  görüşler, emirler ve yasaklar manzumesidir. Yani,
üstünlüğü kabul edilen kanun ve kurallarla belirlenmiş yaşama şekline din denir.
Dolayısıyla "her din bir hayat şeklidir ve her hayat şekli bir
dindir" görüşü, genel itibariyle doğru bir görüştür. Nitekim İslami
ıstılahta veya diğer bir deyişle İslami pratikte dinin anlamı; en genel ifadeyle
Yaratıcı ile insanların ve insanlar ile tüm yaratılmışların münasebetlerini
tanzim eden nizamdır.

Kur'an-ı Kerim'de "din" kelimesi, sağlam bir
nizamı, eksiksiz bir düzeni ifade edecek şekilde kullanılır. Söz konusu bu düzen
dört unsurdan meydana gelir:

1-
Hakimiyet ve yüce egemenlik,

2- Bu
yüksek egemenlik ve hakimiyete itaat edip boyun eğme,

3- Bu
hakimiyetin otoritesi altında meydana gelen  fikri ve ameli nizam,

4- Bu
nizama uymaya ve ihlasla bağlanmaya karşı bu yüce egemenliğin verdiği
mükafaat veya karşı gelmek suretiyle isyan etmeğe verdiği ceza.

Kur'an-ı Kerim, bazan bu anlamlardan biri için,
bazan da tüm bu dört anlamdan müteşekkil nizam için "din" kelimesini kullanır.
Dolayısıyla Kur'an-ı Kerim'in, bu kelimeyle bir hayat nizamını kasdettiği
görülür. (Geniş bilgi ve ilgili ayetler için bkz. Mevdudi, Kur'an'a Göre Dört
Terim, Beyan Yayınları, s. 99 - 111)

Kur'an, din konusunda iki tehlikeden
bahseder. Bunlardan biri dinde azgınlık edip aşırı gitmek, dine ilave etmektir.
"De ki: Ey kitap ehli, haksız yere dininiz konusunda aşırı gitmeyin..." (Maide,
77)

Diğer tehlike ise, dinin koyucusu ve
sahibi olan Allah'a din öğretmektir."De ki: Siz Allah'a dininizi mi
öğreteceksiniz?..." (Hucurat, 16)

[1]
               

 



[1]
Ahmet Kalkan, İslam Akaidi 41-42.