Fecir

Dinin Kaynağı



Dinin
Kaynağı

               

Din de dahil olmak üzere bütün
kavramlara iki şekilde bakmak mümkündür:

1)
Dinin ilahi ve yüce kudret tarafından  konulduğuna inanan düşünce.

2)
İnsanın herşeyden üstün olduğuna inanarak, dini bizzat insanın ürettiğine inanan
görüş.

Buna göre ilerlemeci ve evrim
teorisine dayanan ikinci görüşe göre, insanlık her geçen gün iyiye giden geri
dönülmez bir akışın içindedir. İnsan ilkel döneminde tabiat ve tabii hadiseler
karşısında çaresiz kaldığından birtakım görünmez güçlerin var olduğuna inanmış
ve bunları maddileştirerek zamanla tapınmaya başlamış, böylece putperestlik
ortaya çıkmıştır. Bu yüzden insanlığın ilk dinine animizm (ruhlara tapma) adı
vermişlerdir. Ölü ruhların, bedensiz varlıklarını devam ettireceği inancı
atalara tapınmayı doğurmuş, buradan yağmur, ateş, kar gibi tabiat  olaylarını
idare eden çeşitli tanrıların varlığına inanılmış, zamanla bu tanrıların
birleştirilmesiyle tek tanrı inancı ortaya çıkmıştır. Dinin insan tafından
uydurulup üretildiği anlayışına dayanan bu görüşlerin iddiaları şöyle
maddeleştirilebilir:

"Eskiden kabileler kendilerini belli
bir hayvan  veya bitkiyle kan bağı içinde akraba sayar ve onlara saygılarını
tapınma biçiminde gösterirlerdi."

"Din toplumsal bir süreçtir. Toteme (kutsal olan
şey) gösterilen saygı insanların kendi birliklerini temsil ettiği içindir. O
halde dinin temel fikri kutsaldır. Kutsal olan da toplumun kutsal kabul ettiği
şeydir."

"Din insanın kendi kişiliğini bulurken
hissettiği güçsüzlüğe karşı bir şeylere güvenme ihtiyacından doğmuştur."

"İnsan kendi düşüncesini insan üstü bir plana
aktarmayla ortaya çıkmıştır. Yani insanların ruhun ölmezliğine inanmaları,
adalete olan susamışlıkları, insanların bir adaletin tecellisine olan inançları
din mefhumunu ortaya çıkarmıştır.

"Din baskı altındaki insanların iç çekmesi,
kalpsiz dünyanın kalbi, ruhsuz dünyanın ruhudur.  Din halkın afyonudur."

"Sonuç olarak din, ilkel insanın zayıflığının
ürünüdür. İlkel ve çok tanrılı dinler tarihin ilk dönemlerinde yaşanmış olup,
din de insanla birlikte evrim geçirmiştir. Din herhangi bir varlığın değil,
bizzat insanın kendisinin ürünüdür. Teknolojinin ve tabii bilimlerin
gelişmesiyle insan, tabiat üstünde hakimiyet kurmuş, tabiat olaylarına bilimsel
açıklamalar getirmesi sonucu zamanla din, işlevini yitirecek, insan hayatının 
belli bir safhasında artık ihtiyaç olmaktan çıkacaktır."

Tüm bu ve benzeri inançlar Allah'a inanmayan,
dini kabul etmeyen, ateist, laik, materyalist, komünist ideolojileri benimsemiş
olan insanların  ortak inancıdır.

İslam inancına göre dinin kurucusu Allah'tır.
Bütün vahiy kaynaklı dinler Allah tarafından gönderilmiş, ilk günkü saflıklarını
korudukları müddetçe yürürlükte kalmıştır. İlk insan, aynı zamanda ilk
peygamberdir. Dolayısıyla insanlığın ilk dini çok tanrılı değil; tek
tanrılıdır.Yani tevhid dinidir.

Allah'ın varlığı ve birliği, zat ve sıfatları,
melek inancı, kitap inancı, peygamber inancı, ahiret inancı vahiy kaynaklı
dinlerde değişmemiş, sadece şeriatler değişmiştir. Bunun içindir ki, Hz
Adem'den, Peygamberimiz Hz. Muhammed (s.a.v.)'e kadar tüm peygamberlerin
getirdiği hak dinlerin ortak adı İSLAM'dır.    

Fakat peygamberler halkın arasından ayrıldıktan
sonra, insanlar hak dinden uzaklaşmış, birtakım  salih insanlara, yıldızlara,
ağaçlara, hayvanlara, taşlara, heva ve heveslerine  tapınmaya başlamışlardır.
Hak dinlerde meydana gelen bu sapmayı ortadan kaldırmak için Allahü Teala,
merhametinin bir sonucu olarak peygamberler göndermiş, bu elçiler insanları
tevhid inancına tekrar tekrar davet etmişlerdir.

Yani insanlığın çok tanrı inancından tek tanrı
inancına doğru gelişme gösterdiği anlayışı İslam inancına aykırıdır. İslam 
i'tikadında insanlığın ilk dini tevhid dinidir.



[1]    




 




[1]
Ahmet Kalkan, İslam Akaidi 42-44.