Fecir

Yeni Sayfa 1



 "Allahümme" Kelimesinin Anlamı



"Allahümme" kelimesinin "Ya Allah / Ey Allah'ım" anlamında olduğu ko­nu­sunda
herhangi bir ihtilaf yoktur.[1]
Bu yüzden istek dışında bir yerde kulla­nılmaz. "Allahümme Ğafûrun Rahîm"
denmez; İğfir-lî ver-hamnî" denir. Dilbi­limciler "Allahümme" kelimesinin
sonundaki şeddeli mim konusunda ihti­laf etmişlerdir. Ünlü dilbilimci Sîbeveyh,
bu mim'in başa gelmesi gereken "Ya" ünlem işareti yerine geldiğini söyler. Bu
yüzden O'na göre her iki harfin (Ya ve Mim) bir kelimede yan yana gelmesi caiz
değildir. O'na göre "Yâ Allahümme" denilmez. Eğer gelirse de bu istisna bir
durum sayılır. Yine O'na göre "Allahümme" kelimesi nitelenemez. Yani "Ya
Allahümme'r-Rahîm" denil­mez; "Allahümme'r-hamnî" denilir.



el-Ferrâ gibi bazı dilbilimciler de kelimenin sonundaki mim'in hazfedilen bir
cümlenin yerine geldiğini söyler. O'na göre "Yâ" ünlem harfi, "Allahümme"nin
başına gelebilir ve "Ya Allahümme" denilebilir.

 




[1]
   Fahrüddin Râzî der ki: "Bil ki, "Allah" adının Allah'ın diğer isimlerinde
bulunmayan birçok özel anlamları vardır. Bu anlamlardan biri de, inkarcının
inkardan kurtulup İslâm'a girdiğini belirten şehadet kelimesinde bulunur.
Eğer inkarcı, "Eşhedu en la ilahe illallah" yerine "Eşhedu en lâ ilâhe
illa'r-rahmân veya illa'r-rahîm veya ille'l-melik veya ille'l-kuddûs" derse
inkardan kurtulup İslâm'a girmiş sayılmaz. Mutlaka "Eşhedu en lâ ilâhe
illallah" demesi gerekir. Bu şekilde ancak küfürden kurtulup İslâm dinine
girebilir. Bu da gösteriyor ki "Allah" lafzının özel bir anlamı vardır.
Doğruya ileten yalnızca Allah'tır." Tefsir-Fahru'r-râzî",

1/209.