Fecir | Konular | Kitaplar

"Allah" İsminin Etimolojisi

Yeni Sayfa 1

"Allah" İsminin Etimolojisi:

Süheylî ve onun hocası Ebu Bekr ibnu'l-Arabî,

"Allah"
isminin, başka bir kelimeden türemediğini iddia etmişlerdir. Onlara göre; bir
kelimeyi, bir başka kelimeden türetme işi, türetilenin bir madde olmasını
gerektirir.

"Allah"
ismi ise, Kadîm (=Ezeli)'dir. Kadîm olan şey ise, madde olamaz. Dolayısıyla

"Allah"
ismini, başka bir kelimeden türetmek imkansızdır.

Şüphesiz ki, "kelime türetme" ile; bu mana kastedilip

"Allah"
ismi, başka bir kökten türetilirse, bu türetme işi, batıl olur. Fakat onlar,
kelime türetmeyle, bu manayı kast etmediler. Onlar, bununla ancak yüce Allah'ın
"sıfatına" delalet eden şeyi kast ettiler. Bu sıfat ise,

الإلهيَّة

"ilâhî olma"dır. Ayrıca yüce Allah'ın bundan başka güzel isimleri daha vardır.
Alîm, Kadîr, Gafûr, Rahîm, Semî', Basîr gibi. Bu isimler, kesinlikle başka bir
kökten türemiştir. Dolayısıyla bu kök, Kadîm'dir. Kadîm ise, madde olamaz. Eğer
sizin bu isimlerle ilgili bir cevabınız yoksa, işte bu,

"Allah"
isminin bir başka kelimeden türediğinin söyleyenlerin bir cevabıdır.

Ayrıca biz, bu isimlerin, ancak mana ve kelime itibariyle bir kökten elde
edildiği ve türetilen kelimenin, bir kökten meydana geldiği kanaatindeyiz. Çünkü
dilbilimcilerin türettiği kelimeyi isimlendirmesi, kelimenin kökü itibariyledir.
Bir kelimeyi türetme işi ise, hem türetilen kelimeden ve hem de kökten meydana
gelir. Bunun manası, birinin diğerinden meydana geldiği şeklinde değildir. Bu,
ancak birinin diğerini kapsaması ve hatta fazlasıyla ihtiva etmesi itibariyle
olur.

Sibeveyh'in bu konudaki görüşü ise şu şekildedir: Fiil, bir örnektir. Fiiller,
isimlerden meydana gelen kelimeden alınmıştır. Araplar, öncelikle isimlerle
konuşmadılar. Fakat fiilleri isimlerden türettiler. Çünkü isimlerle karşılıklı
konuşma yapılır. Fakat fiillerle karşılıklı konuşma, daha zaruridir. Fakat bu
ikisi arasında bir fark yoktur. Dolayısıyla burada kelime türetme ile kast
edilen, maddi bir kelime türetme değildir. Kelime türetme kast edilen, asıl
itibariyle, zorunlu bir kelime türetme şeklidir. "Allah" isminin bu manada
türetilmesinde bir sakınca yoktur.[1]



[1]
Bedâiu'l-Fevâid,

1/22-23