Fecir

2



2- Zimmî ile müslüman arasında miras hukuku:



 

Çoğunluk müctehidlere göre, müslümanlarla gayri
müslim arasında miras cereyan etmez. Delil sünnettir. Hadiste şöyle buyurulur:
"Müslüman kâfir, kâfir de müslümana mirasçı olamaz." (Buhârî, Hacc 44,
Meğâzî 48, Ferâiz 26; Müslim, Ferâiz 1; Ebû Dâvud, Ferâiz 10; Tirmizî, Ferâiz
15). Bu duruma göre, kitap ehli ile evli müslüman erkekle eşi arasında miras
cereyan etmeyeceği gibi, çocuklar da babalarına tabi olarak yalnız ondan miras
alabilecektir.

Ancak Muaz b. Cebel (ö. 18/639) ve Muâviye (ö.
60/679) ile tâbiîlerden Mesnûk b. el-Ecdâ (ö. 63/683), Saîd b. el-Müseyyeb (ö.
93/711), İbrahim en-Nehâî (ö. 90/714) ve diğer bazıları aksi görüştedir. Bu
görüşte olanlar "müslüman kâfirden miras alır, fakat kâfir müslümandan alamaz"
derler. Onlar bu konuda şu hadislerin genel anlamlarına dayanırlar: "İslâm
arttırır, eksiltmez." (Ebû Dâvud, Ferâiz 10; Ahmed bin Hanbel, V/230, 236).
"İslâm yücedir, onun üzerine yücelinmez" (Buhârî, Cenâiz 79).

Çoğunluk müctehitler ise yukarıda ilk verdiğimiz
Buhârî hadisini miras konusunu çözümleyen esas delil olarak alırken, diğer genel
anlamlı hadisleri doğrudan mirasla ilgili görmezler.

Diğer yandan zimmîlerin kendi aralarında miras
cereyan eder. Çünkü küfür ehli tek millet sayılmıştır.