Fecir

Recm Cezâsı



Recm Cezâsı:



 

Hz. Peygamber'in evli olarak zinâ edene recm
cezâsı uyguladığı, tevâtüre ulaşan hadislerle sâbittir. Temelde kıyasa göre
evlilere de yüz değnek (celde) cezâsı uygulanması gerekirken, bu konudaki
hadislerle amel edilerek recm cezâsı öngörülmüştür.

Recm konusunda hükmü devam eden, fakat Kur'an
âyeti olarak okunması neshedilen bir âyet de nakledilir. Abdullah b. Abbas (r.
anhümâ), Hz. Ömer'in minberde şöyle dediğini rivâyet etmiştir. "Cenâb-ı Allah
Muhammed (s.a.s.)'i hak ile göndermiş ve O'na Kitab'ı indirmiştir. Recm âyeti de
O'na indirilen âyetlerden idi. Biz bu âyeti okuduk, ezberledik ve anladık.
Rasûlullah (s.a.s.) recmi uyguladı, ondan sonra biz de uyguladık". Korkarım,
zaman geçince birileri çıkıp "Biz Allah'ın kitabında recmi bulamıyoruz" der ve
Allah'ın indirdiği bir farzı terkederek sapıklığa düşerler. Şüphesiz recm,
Allah'ın kitabında, evli olmak, şâhit, gebelik veya ikrarda/itirafta bulunmak
şartıyla, zinâ eden kimse aleyhine bir haktır" (Müslim, Hudûd 15).

Hz. Ömer'in sözünü ettiği okunuşu mensuh âyet
şudur: "Eş-şeyhu ve'ş-şeyhatu izâ zeneyâ fe'rcumûhumâ elbetteten nekâlen
mina'llah, vallahu azîzun hakîm (İhtiyar erkekle ihtiyar kadın zinâ ederlerse,
onları recmedin, Allah azizdir, hakîmdir)." (Mâlik, Muvatta', Hudûd 10; İbn Mâce,
Hudûd 9; Ahmed bin Hanbel, V, 132, 183). Hz. Ömer'in recmi, Medine minberinden
ilân etmesi, içlerinde birçok sahâbî bulunan cematten hiç birinin buna karşı
çıkmaması, recmin sâbit olduğunu gösterir (Sahih-i Müslim Tercüme ve Şerhi,
Ahmed Dâvudoğlu, İstanbul 1978, VIII, 350). Es-Serahsî (ö. 490/1097), Ömer
(r.a)'in şöyle dediğini nakleder: "Eğer insanlar, Ömer Allah'ın Kitabına ilâve
yaptı demeyecek olsalar, "ihtiyar erkekle ihtiyar kadın zinâ ettikleri..."
ifâdesini Kur'an'a (Mushaf'ın hâşiyesine) yazardım" (es-Serahsî, el-Mebsût,
Beyrut 1398/1978, IX, 37).