Fecir | Konular | Kitaplar

Ağlanılacak Asıl Sebep

Ağlanılacak Asıl Sebep

Ağlanılacak Asıl
Sebep:

Gözümüzün, vücudumuzun ve ruh
dünyamızın sağlığı gösteriyor ki, insan duygusal bir varlıktır. O, zaman zaman
duygulanmaya, rikkate gelmeye ve sonuçta ağlamaya muhtaçtır. Taş kalplilik,
merhametsizlik, bencillik, insanlığın derdi ve bunalımı karşısında
ıstırapsızlık, insan fıtratına aykırıdır. İşte bunun için Peygamber Efendimiz
(s.a.s.): "Ürpermeyen kalpten, yaşarmayan gözden Sana sığınırım Allah'ım!"
diye yalvarmıştır.
Ağlamak, mahcup olunacak ayıp
bir şey değildir. Bilakis insan olmamızın gereğidir. Bu dünya gülme, zevk alma
yeri olmadığından, insan Rabbine karşı ağlayarak yalvarmak için yaratılmıştır.
Cenâb-ı Hak çok büyüktür. İnsan ne kadar tekâmül ederse etsin, ne kadar çok
yakîn kazanırsa kazansın, o nisbette kusurunu ve zayıflığını anlar. Bu da onu
hüzünlenmeye, gözyaşı
dökmeye sevkeder. Tabiî böyle
bir hüzün ve gözyaşı da Cenâb-ı Hakk'ın rahmetini ve inâyetini daha çok çeker.
Kalp mutmain olur, ruh huzura
erer.

İnsan bu dünyaya imtihan
kasdıyla, sınavın sonucuna göre ya sonsuz bir saâdeti kazanmak veya sonsuz bir
azaba dûçar olmak için gönderilmiştir. Kabirden geçecek, mahşerde de öyle çetin
durumla karşılaşacak ki, bu dünyada evlâdı için canını bile fedâ eden anneler,
çocuklarından kaçacaklardır (80/Abese, 34-36). Ebedî cennet hayatı imtihanını
kaybeden kimse, "keşke toprak olsaydım" (78/Nebe', 40) diyerek
pişmanlıktan yanıp tutuşacaktır.
İşte bu dehşetli sınavı
kaybetme ve Cehennem ateşine düşme korkusuyla ağlamalıyız. Allah Rasûlü, bu
konuda şöyle buyuruyorlar: "Mahşerde, Cehennem kıvılcımları insanları
kovaladığı zaman, Cebrâil (a.s.), elinde bir bardak sıvı ile görünür. Ona, ‘bu
ne?' diye sorarım ve bana şöyle cevap verir: ‘Bu mü'min kulların Allah
korkusuyla ağlayıp gözlerinden döktükleri gözyaşlarıdır ve şu korkunç
kıvılcımları söndürecek tek şeydir."
İnsanın kalp burukluğundan veya
kaybettiği dünyevî şeyler için ağlaması sağlığına faydalıdır. Ama asıl makbul
olan ağlama, Allah korkusundan veya Allah sevgisinden ağlamadır. Eğer bir insan,
İslâm'ı yaşamada gösterdiği kusurları karşısında göreceği azap ihtimaliyle
ağlayamıyorsa, bu onun için bir musîbettir. Bunun için Peygamber Efendimiz:
"Kur'an okurken ağlayın; eğer ağlayamıyorsanız ağlar gibi yapın"
buyurmuşlardır. Bir başka hadiste de: "Kur'an okurken kusurlarınıza ve
ilerideki tehlikelere karşı üzüntünüzü gösteriniz" buyurulmuştur.
Evet, insan
özellikle Kur'an okurken ağlamaya çalışmalıdır. Ağlayamıyorsa ağlıyor gibi
yaparak ağlama alıştırmaları yapmalıdır. Muvaffak olamıyorsa, bilmelidir ki bu
özellik kalp katılığı ile ilgilidir; bu musîbete üzüntü duymalı, içi
ağlamalıdır. (15)