Fecir

2



2- İnsanlara Karşı Günah:
 
Kur'an-ı Kerim'de, insanlara
yönelik günahlar, Allah'a yönelik olanlardan daha çeşitli olup, bunlar farklı
alanlara dağılmaktadırlar. Netice itibariyle bu tür günahların önemi şuradadır:
Bunlar kul hakkını ihlâl olduğundan kendisine haksızlık yapılanın rızası
olmadıkça bağışlanmaz.
İnsanlara karşı işlenen
günahlardan katl (2/Bakara, 85; 4/Nisâ, 92) kan dökme (2/Bakara, 84); kız
çocuklarını diri diri toprağa gömme (16/Nahl, 58-59; 43/Zuhruf, 17) zikredilir.
Cana kıyma, hataen  olmanın  dışında,  kesinlikle  mü'minlerden nehyedilirken
(4/Nisâ, 92), kasıtlı öldürmelerin cezası kısas olarak (2/Bakara, 178, 179)
tayin edilmiştir. Faiz yeme (2/Bakara, 275, 278, 279; 3/Âl-i İmran, 130) -ki
faiz yemek bağışlanmayacak suçlardan sayılmış ve faiz yiyenlerin kabirlerinden
mahşer günü şeytan çarpmış bir durumda dirilecekleri ayette ifade edilmiştir.
(2/Bakara, 275) -;  mala hıyanet etmek/ğull (3/Âl-i İmran, 161); cimrilik
(3/Âl-i İmran, 180; 4/Nisâ, 37); malı ve tartıyı noksanlaştırma (2/Bakara, 282;
7/A'râf, 85); helal - haram demeyip miras yemek (89/Fecr, 19); hırsızlık (5/Mâide,
38; 12/Yûsuf, 70, 73); rüşvet yemek (5/Mâide, 62) Kur'an'da yasaklanan insanlara
karşı işlenen günahlardandır. Yine, işkence yapma (5/Mâide, 59); yetim malı
yemek (17/İsrâ, 10, 34); yetimi çirkin tarzda kovmak (107/Mâun, 2); yoksulu
doyurmamak (107/Mâun, 3); yüzsüzlükle insanlardan bir şey istemek suretiyle
onları incitmek (2/Bakara, 273); hıyanet (4/Nisâ, 105, 107; 8/Enfâl, 27, 58,
71); gözlerin haince bakışı (40/Mü'min, 19); ahde riayetsizlik (17/İsrâ, 34);
insanlara iftira, işlediği günahı masum birine yıkma (4/Nisâ, 112); iffetli
kadınlara zina isnadı (24/Nur, 4, 11, 23) -ki dört şahit getirilmedikçe seksen
değnek/celde vurulur-; bühtan/iftira (4/Nisâ, 20, 112, 156); genç kızları zinaya
zorlamak (24/Nur, 33); yalan şahitlik (22/Hacc, 30); insanlara karşı büyüklenme
ve şımarma (17/İsrâ, 37); haset ve kıskançlık (2/Bakara, 109; 4/Nisâ, 54) bütün
bunlar, Kur'an'da yasaklanan insanlara karşı işlenen günahlardandır. Büyücülük
(113/Felak, 4); kasılarak yürümek (75/Kıyâme, 33); insanlara iltifat etmeyip
onlara burun kıvırma (31/Lokman, 18); ana babaya itaatsizlik (31/Lokman, 14-15);
insanlarla alay etmek, onları küçümsemek, başkalarını güldürecek biçimde onların
kusurlarına ve eksikliklerine dikkat çekmek (24/Nur, 11); her ne şekilde olursa
olsun başkasını ayıplamak, kınamak (9/Tevbe, 58, 79, 49/Hucurât, 11) -ki böyle
bir davranış, imandan sonra fıska düşmek kadar tehlikeli sayılmıştır-;
müslümanların kusurlarını araştırıp, gizli durumlarını açığa vurmak (49/Hucurât,
12); tanıdığını yokluğunda hoşlanmayacağı şeylerle anmak, yani gıybet (49/Hucurât,
12) -öylesine çirkin bir davranıştır ki, ölü kardeşinin etini yemeye/yamyamlığa
denk tutulmuştur-; başkası hakkında zanla hüküm vermek (17/İsrâ, 36; 46/Ahkaf,
6, 12); kaş-gözle insanları çekiştirme (83/Mutaffifin, 30) gibi günahlar
insanlara yönelik günahlardır.
Kur'an'da insanlarla ilgili
günahlara oldukça fazla yer ayrılması, Kur'anî öğreti ve dünya görüşünün, sosyal
âhenk ve intizama ne kadar itina gösterdiğinin bir belgesi sayılsa gerektir.
Çünkü, farklı yoğunluktaki manalarıyla, bu kadar çeşitli kelimenin kullanılması,
toplumsal hayat ile her noktadan temasa geçip, onu etkileme hedefini gözetir.

[1]
 

 



[1]
Ahmet Kalkan, İslam Akaidi: 308-309. Ahmet Kalkan, Kur'an Kavram Tefsiri.