Fecir

Hıristiyanlıkta ve Diğer Dinlerde Günah Anlayışı



Hıristiyanlıkta ve Diğer Dinlerde Günah Anlayışı
 
1- Hıristiyanlık Günah Anlayışı:
 
Aslî Günah:
 
Hıristiyanlığa göre, insanlığın
ilk atası Âdem ve eşi Havvâ, yasak meyveyi yemelerinden dolayı bir günaha
düşmüştür. Bu günah, hem şahsî, hem de kollektif bazı sonuçlar doğurmuştur.
Hıristiyan inancına göre, Âdem (a.s.) ve eşi Havva'nın günahları, onların
zürriyetlerine de yayılmıştır. "Yalnız bir adamın itaatsizliği sebebiyle, bütün
diğerleri günahkâr kılındılar." (Romalılar 5/19). Bugünkü İncil'de yer alan bu
cümle, resmî öğretice şöyle tamamlanır: "Her insan, kudsiyet ve doğruluktan
yoksun ve günah ile kirlenmiş olarak dünyaya gelir. Çünkü ilk atası sukut eden
(düşüklük gösteren) insan nevinin bir üyesi olarak doğar." Değişmez olan bu
telâkkîye "aslî günah" denilir. Bu inanç, St. Paul'ün: "Biz, hepimiz Âdem'de
günah işledik ve gazabın çocukları olarak dünyaya geldik." (Romalılar, 5/19)
sözlerinden doğmuş ve hıristiyanlığın tahrif edildiği ilk asırdan beri
sürdürülmüştür.
Dünyaya gelen çocuk, kendi
ruhunda bu ilk günahın mührünü taşıyarak gözlerini açar. Çocuğun bedeni mâsum
ise de, rûhu günahla kirlenmiştir, bir gün yaşamış olsa bile! Sırf çocuk mu?
Hayır! Âdem'in ve Havvâ'nın günahı tüm insanlara da düşünemeyeceği kadar
yakındır; o insanın içindedir. Tüm insanların kaderindedir, hatta dünyaya
gelmemiş olsalar dahi. İnsanlar ortaya çıkmadan veya günahkâr olmayı istemeden
önce, daha şimdiden günahkârdır. Aktüel günahsa, yeryüzüne düşmüş bir melek olan
insanın sefâleti, ruhunu ve bedenini kirleten aslî günahtan ileri gelmektedir.
Dünyevî ve uhrevî hayatın tümünü etkileyen bu doğma, bütün hıristiyan
mezheplerinde esastır. Bu inancı inkâr, afaroza sebep idi.