Fecir

3



3- Semâvî Olmayan (Bâtıl) Dinlerde Günah:
 
Büyü gücü ilkelerinin hâkim
olduğu sihrî dindarlıkta günah, "sihirle ilgili yöntem ve ilkelere hürmet
göstermemek veya cemaatin düzenine karşı kusur işlemek" olarak görülüyordu.
Böyle bir anlayışta, günahın objesinin sihir ve onun etrafında halkalanan külte
kaydırılmış olduğu açıktır.
Dinin kaynağını ve bastırıcı
otoritesini tabiatüstü rûhî güçlerde bulan spritüalist zihniyette ise günah,
üstün dünyanın güçlerine karşı işlenmiş bir hatayı gösterir. Kültürel
kaynakların efsanevî (mitolojik) olgular ve kahramanların oluşturduğu bu
toplumlarda, zamanın periyodik olarak tekrarı münâsebetiyle günahtan arınma
törenleri yapılmaktadır. Tabiatüstü spritüel güçlerin egemen olduğu bu
inançlarda, bir "düşüş" fikri ve bu fikrin başlangıcında bir "ilk cennetlik
durum" kavramı bulunmaktadır.
Politeist (çok tanrılı)
dinlerde ise günah, birçok tanrıya karşı işlenmiş olduğu kabul edilen bir
saldırıdır, bir ihlâldir. Bu kabullenişte günahın silinmesi için dinî bir
keffâret talep edilir. Fakat bu anlayış, insan ile tanrılar arasındaki olumsuz
ilişkiyi aşamamış, çok nâdir olarak beşerî tavırlara tesir eden ahlâkî şuur
halinde şekillenebilmişti.