Fecir

Medine



Medine'nin Fazileti

 

Medine'nin faziletiyle ilgili hadis kitaplarında
zikredilen birçok hadisi şerifler mevcuttur. Medine'yi ziyaret etmek için, bu
hadisi şerifler olmazsa bile, hicret yurdu ve islam devletinin kurulduğu yer
olması, peygamber ve sahabesinin hatıralarının olması hasebiyle, ziyaret etmeye
değer müstesna mekanlardan bir yerdir.

Medine şehrinin faziletiyle ilgili, rivayet
edilen birkaç hadis-i Şerifi burada zikretmek istiyorum: Hz. Peygamber şöyle
buyurmaktadır: "...Bende İbrahim'in Mekke'yi haram kıldığı gibi, Medine'yi
haram kıldım. Sa' ve müddünün

[1]
bereketli olması için tıpkı, İbrahim'in Mekkeliler için, yaptığı dua gibi, dua
ettim."[2]

Mekke nasıl harem bölge ise, Medine-i
Münevvere'de, Hz. Muhammed (s.a.s.) tarafından harem kılındı. Hz. İbrahim'in
Mekke ehline yaptığı dua gibi, Peygamber de Medine ehl-i için duada bulunarak ve
rızık açısından da, bereketli olmasını, Allah'tan niyaz etmiştir.

Başka bir hadisi şerifte ise; Hz. Peygamber
şöyle buyurmaktadır: "Allah'ım! İbrahim Mekke'yi haram kıldı. (Kutsal belde
ilan etti) Bende Medine'nin iki taşlık arasını haram kıldım. (Kutsal yer ilan
ettim.) Orada hiçbir kan akıtılmayacak; savaşmak için silah taşınmayacak;
hayvanları gütmek gayesiyle kesilenden başka hiçbir ot ve ağaç kesilmeyecektir.
Allah'ım! Medine'mize bereket ver! Allah'ım! Sa'mıza bereket ver! Allah'ım!
Medine'mize bereket (ve bolluk) ver! Allah'ım! Medine'mize bereket ver!
Allah'ım! Bir bereketin yanında iki bereket ihsan et! Nefsim kudret elinde olana
kasem ederim ki, Medine'nin hiçbir yolu ve geçidi yoktur ki, orasını koruyan iki
melek bulunmasın. Oraya varıncaya kadar onu korurlar..."[3]

Hz. Peygamber şöyle buyurmaktadır: "Mekke ve
Medine hariç, (kıyamete yakın zamanda) Deccal'ın ayak basmadığı yer
olmayacaktır."[4]

Yukarıda zikredilen hadislerde, Medine şehrinin
özel bir koruma altında olduğunu, tıpkı Mekke gibi yasak olan şeylerin (fiilerin),
burada yapılması da yasaklanmıştır. Medine'de bu haram bölgede tartışma,
cedelleşme, günah ve kötü olan şeylerle meşgul olma yasaklanmış, burada silah
taşımak, kan akıtmak yeşilliklerini koparmak haram kılınmıştır. Tabbii ve doğal
güzellikleri de, manevi havası korunduğu gibi, korunması istenmiştir.



Medine hicret yurdu olmadan önce ismi Yesrib
idi. Peygamber buraya hicret edip, ikamet ettikten sonra, buraya ayrı ayrı
birkaç isim verildi, bunlardan en fazla kullanılan isimlerin başında; Medine-i
Münevvere, Tabe ve Tayyibe olmuş, Yesrib ismi terkedilmiştir. Hatta alimler;
Yesrib ismin kullanılmasına kerahetle bakmışlardır.

Hz. Peygamber şöyle buyurmaktadır: "Allah,
Medine'ye Tabe adını vermiştir."[5]

Hz. Peygamber şöyle buyurmaktadır: "Medine
İslam'ın Kubbesi, iman ve hicret yurdu, helal ve haramın bildirdiği yerdir."[6]

Hz. Peygamber şöyle buyurmaktadır: "Kim üç
gün Medine'den uzaklaşırsa, oraya kalbi hasret ve hüzün dolu olarak döner."[7] 



Medine'nin hem havası ve hem de insanı,
Mekke'den daha yumuşak ve daha halim ve selimdir. Gerçek sevdalı olupta,
Peygamber ikliminde bulunduktan ve  Medine'yi gördükten sonra orayı özlemeyen,
oraya hasret kalmayan yoktur. Medine'yi hep hasretle, sevgi ve saygıyla anar,
göz yaşı dökmeyen gözlerin kalpleri, kan ağlar.

Medine de müslüman için hayatında unutamayacağı
alacağı çok dersler ve ibret sahneleri vardır. Medine'de yeryüzünün en değerli
makamı, Ravza-i Muttahara vardır. Ravzada namaz kıl ve Nebiyi'l-Muhtereme selam
ver. "Benim vefatımdan sonra beni ziyarete gelen, sağlığımda beni ziyaret
etmiş gibi olur." diye buyuran, Hz. Peygamber (s.a.s.)'dir.

Medine bir peygamber diyarı, bir Nebiler Nebisi
şehri, şehirlerin sultanıdır. Medine'nin her yeri bir anı, bir fikir, bir zikir,
bir şükrün ifade edileceği bir yeri mutlaka vardır. Sahabeyi en iyi şekilde
tanıma ve onların gönüllerindeki Medine'yi okuma fırsatı ancak Medine
ziyaretiyle mümkündür.

 



[1]
Peygamber döneminde bir ölçü birimidir.



[2]
Buhari,  Sahih, Kitabı'l-Buyu', 53/1; Müslim, Sahih,
Kitabı'l-Hac, 454



[3]
Müslim, Sahih, Kitabı'l-Hac, 475; Ahmed, Müsned, 
III/ 34,47



[4]
Buhari, Sahih, Fedaili'l-Medine, 9; Müslim, Sahih,
Fiten, 123



[5]
Müslim, Sahih, Kitabı'l-Hac, 49



[6]
Tebarani, Mu'cemu'l-Evsat, II/436



[7]
Tebarani, Mu'cemu'l-Evsat, II/332