Fecir

d



d- Çocuk Düşürmek ve Kürtaj (Çocuk Aldırma):

 
Evliliğin gâyelerinden birisi
ve belki en başta geleni, neslin devamı, müslümanların çoğalmasıdır. Bu yüzden
gebeliği önlemenin tamamen serbest/mubah olmadığı vurgulanmıştır. Bununla
birlikte, meşrû bir sebebe bağlı olarak, çocuk istemeyen çiftin, karşılıklı rızâ
ile doğum olmasın diye tedbir alması câizdir. Alınan tedbirlerin en eskisi ve Hz.
Peygamber zamanında tatbik edileni azildir. Azil, birleşmenin sonuna doğru
erkeğin çekilmesi ve erlik suyunu dışarı akıtmasıdır. Sahâbeden Câbir'in
ifâdesiyle Kur'ân-ı Kerim nâzil olurken sahâbe azli tatbik ederlerdi; bunu
yasaklayan bir âyet nâzil olmadı (Buhârî, Nikâh 96; Müslim, Talâk 26, 27).
Rasûlullah'a azlin hükmü sorulduğu zaman bunu men etmedi; ancak, Allah'ın
dilediği zaman çocuğu yaratacağını, buna engel olunacağının düşünülmemesini
ifade buyurdu (Buhârî, Büyû' 109; İbn Mâce, Nikâh 30).
Çocuğu aldırmak veya ilkel
usullerle düşürmek azle benzemez. Azilde henüz vücuda gelmemiş bir varlığın
oluşmasını engelleme söz konusudur. Burada ise, hem bir insan çekirdeğinin
imhâsı, hem de ana hayatının tehlikeye düşürülmesi bahis konusudur. Düşürme ile
aldırma (kürtaj) arasındaki fark, ananın sağlığı yönünden önemlidir. Her ikisi
de câiz olmamakla beraber düşürmede ananın hayatı tehlikeye girdiği için
sakıncası daha da büyük olmaktadır. Uzman ve müslüman bir doktorun, anayı
kurtarmak için ceninin alınmasına karar vermesi halinde zarûret prensibi işler
ve bu takdirde çocuğu almak câiz olur.