Fecir

Neler Yapılabilir




Neler Yapılabilir?



 

"Koca", aynı zamanda "hoca" olmalı; evin reisi,
liderliğini evde imamlık yaparak da yerine getirmelidir. Çocuğunu canından fazla
seven ana, onun cehennemde yanmasına rızâ göstermediğini ispat etmelidir.
Çocuğunu cehenneme götüren inanç, düşünce ve eylemlerden koruyacak şekilde onu
eğitmenin yollarını bulabilmelidir.

Ebeveyn, çocuklarına her yönüyle örnek
olabilecek bir hayatı yaşamaya çalışmalıdır. Aksi halde, sözleriyle telkin etmiş
olduklarını davranışlarıyla yalanlamış olurlar. Çocuk da daha çok
gördüklerinden, örneklerden etkileneceğinden eğitim başarısız olacak, çocukta da
karakter bozuklukları ortaya çıkacaktır.

Çocuklara karşı hoşgörüyü, onları şımartacak,
serkeşleştirecek bir noktaya kadar götürmek doğru olmadığı gibi; çocuğun
şahsiyetini kazanmasına engel olacak, onu âsîleştirecek veya arsızlaştıracak
şekilde katı bir disiplin uygulamak da uygun değildir. Ebeveyn, bu konularda
daha çok terğib ve terhib (imrendirme ve özendirme ile sakındırıp caydırma)
yöntemlerini kullanmalıdır.

Müfredâtı önceden tesbit edilmiş, planlı,
programlı dersler yapılabilir, kitap okuma saatleri düzenlenebilir. Bu
derslerde, çocukların yaş ve seviyelerine göre, öncelikle inanç ve ahlâk
eğitimleri, rûhî/psikolojik eğitimleri, zihnî eğitimleri, beden ve sağlık
eğitimleri ve giderek cinsî eğitimleri, insan ilişkileri ve iktisâdî eğitimleri
verilebilir. Hiç değilse, bu konularda ehil ve güvenilir kişilerin eserleri
tâkip edilebilir. Çocuğa fazla bilgi yüklemekten çok, onu kişilikli bir müslüman
olarak yetiştirip sevgiye dayalı eğitmek daha önemlidir. Kur'an öğrensin,
hâfızlık yapsın diye dinden, Kur'an'dan nefret ettirmek yerine; dinini öncelikle
sevsin, Allah, Kur'an ve peygamber sevgisi alsın, âhiret bilincine ve köklü bir
imana sahip olsun denmelidir. Temizlik ve âdâb-ı muâşeret, terbiye ve nezâket de
ihmal edilmemelidir.

Âile eğitiminde anne-babanın, ağabey ve ablanın
tâkip edecekleri belli başlı metotlar olarak şunlar sayılabilir: Örnek olma,
uygun örnekler seçip gösterme, güzel çevre seçimi, çevreyi uygun hale getirme ve
uygun çevrelerle ilişki kurma, olaylar üzerinde, durumlar ve eşyalarla ilgili
ortak gözlem yapma ve yaptırma, çocukları etkin ve özgün düşündürme, pratik zekâ
çalışmaları, yaparak ve yaşayarak uygulamalı öğrenme yöntemleri, gerektiğinde
ölçü ve sınırları iyi tesbit edilmiş ödüllendirme ve cezâlandırma, öğüt verme.
Bütün bunların yanında, küfür ve şirk başta olmak üzere kötülüklerden, Allah'a
isyan sayılacak davranışlardan, yalan ve hayâsızlık gibi, her çeşit kötü
alışkanlıklardan ve tiryakiliklerin her türünden koruma faâliyetleri yapılmalı,
çocukları doğru ve faydalı kaynaklarla temasa geçirmelidir. Oyun ve oyuncak
konusunun önemi eğitim açısından faydaları gözden uzak tutulmamalı, sevgi ve
paylaşma zevki verilmelidir. Helâl-haram ayrımını aşılarken, haram lokmadan uzak
şekilde temiz gıdalarla beslemenin eğitimle çok yakın ilişkisi unutulmamalıdır.
İsrâfın her çeşidine ve özellikle zaman savurganlığına meyletmeyecek bilinç
verilmeli, medyanın zararlarından ve bilgi kirliliğinden korunabilmelidir. Bir
yandan cihad sevgisi ve hazırlığı, diğer yandan sanat sevgisi kamçılanmalıdır.
Balık avlayıp vermek yerine, balık tutmayı öğretmeli, Allah sevgisi ve belirli
yaştan sonra da Allah korkusu ve takvâ bilinci verilmeye çalışılmalıdır.
Sorumluluk ve görev şuuru aşılanmalıdır.        

Radikal çözümlere ve resmî olarak riskli
tavırlara hazır değilse ebeveyn, yine yapabileceği hayli tedbirler vardır. En
azından Cumartesi ve Pazar günleri, hiç değilse bir günün yarısı, çocukların
İslâmî eğitimine ayrılabilmelidir. Mahallenin çocukları her hafta ayrı bir
öğrencinin evinde velîlerin tâyin edeceği şuurlu bir veya birkaç öğretmenin
eğitim ve terbiyesine teslim edilir. Bir mahallede 5-10 velî bir araya gelip
imkânlarını birleştirerek çocukları için alternatif çözümler üretebilir.
Üretmiyorlarsa, samimi olmadıklarındandır, diğer gerekçeler bahaneden öte bir
değer taşımaz. Bireyler olarak bu işlerin üstesinden gelinemiyorsa,
cemaatleşerek, eğitimin sancısını duyan insanlar birleşerek bu hayatî meseleye
kısmî de olsa çözümler getirebilir. Zâten Allah, kimseye gücünün yettiğinden
fazlasını yüklemediğinden, ancak devlet otoritesiyle çözülebilecek ideal ve
kesin çözümler de acele olarak beklenmemelidir.

Günümüzde okullarda öğretilenlerin de,
öğretilmesi gereken doğrular olup olmadığı  müslümanca değerlendirilmeli, evde
yanlışlar tashih edilmeli, küfür ve şirk mikropları bünyede büyüyüp yerleşmeden
temizlenmelidir. Her akşam, okul, TV., sokak gibi çocuğu etkileyen tüm etkenler
ana-baba tarafından gözden geçirilmeli, özellikle şirk unsurları en hassas
ölçüyle tespit edilip izâle edilmeli, yerine tevhîdî özellikler geçirilmelidir.
Unutmamalıyız ki, yaşlıyken öğrenilenler, su üzerine yazılan yazıya benzese de;
çocukken öğrenilenler, mermer üzerine yazılan yazı gibidir.

Çocuklara, her şeyden önce Allah'ı ve Rasülünü
sevdirip güncel itikadî sapmalardan koruyabilecek tevhidî bir imanı gönüllerine
severek nakşedebilmek şarttır. Sonra, şu başlıklar altındaki temel bilgiler
verilmelidir:

a- İtikad ve ibâdete dair müslüman için zorunlu
bilgiler,

b- Ahlâk ve muâşeret kuralları, edep ve
terbiyeyle ilgili hususlar,

c- Kur'an bilgisi; Kur'an'ı okuyabilmesi,
sevebilmesi, anlamıyla ilgilenmesi için gerekli bilgiler,     

d- Çocuğun gelecekte geçimini sağlayabilmesi
için mümkün ve uygun olan bilgiler. Anne-baba, bunları ya bizzat vermeli, yahut
kendi aslî görevi olan çocuğunu eğitip öğretmek konusunda, kendine bir vekil
tutmalı, ehil ve emin kimselere bu ilimleri verdirmelidir. Haydi evlerimizi
mescid; yani ma'bed, kurs, mektep ve okul yapmaya!