Fecir

Âilede Sağlıklı İletişim




Âilede Sağlıklı
İletişim

 

Sağlıklı âile, iki tam insanın kurduğu sağlıklı
ilişki üzerinde yükselir. Kendi kişiliğini bütünüyle gerçekleştirememiş yarım
insanlar, sağlıklı bir âile oluşturamazlar. Eksik kişiliklerin yetiştirdikleri
çocuklar da eksik ve yarım kişilikli olacaktır. Çünkü ana-baba âilenin
mimarıdırlar. Onların kişilikleri, şahsiyetleri, zaafları ve meziyetleri ister
istemez âileyi etkiler.

Bu anlamda kâmil insanlar Allah karşısındaki
acziyetlerinin en fazla farkına varan insanlardır. Böyle bir insan, kendi
kusurlarını itiraf etmeyi, onları yok saymamayı, özeleştiriyi bir "tevbe" gibi
görmeyi bilir. Dolayısıyla kusursuz dost, kusursuz eş, kusursuz evlât aramaz ve
insanların hatalarını gördüğünde sanki kendisi tümden hatasızmış gibi mahkûm
etme ve süpürme yoluna gitmez. Eşine, âilesine, çocuklarına bir kumarbaz
mantığıyla, yani "ya hep ya hiç" anlayışıyla yaklaşmaz. Doğal olarak, insanî
birlikteliklerinin sonucunun kumarın sonucu gibi ütmek ve ütülmek gibi kesin ve
keskin olmadığını bilir.

Âileyi bir sistem üzerine kurun. Nizamsız ve
intizamsız hiçbir sosyal yapı sağlıklı olmaz. Özellikle en büyük nizama âşık
olanların nizamsız ve intizamsız olmaları düşünülemez.

Bir âile sisteminin temel ihtiyaçları şunlardır:



Varlığın tanınması,

Değer duygusu,

Emniyet duygusu,

Sorumluluk duygusu,

Paylaşma ve dayanışma duygusu,

Mücâdele duygusu,

Mutluluk duygusu,

Ahlâkî davranış ve adâlet duygusu,

Saf ve temiz bir iman.