Fecir

1




1- Eşler arasında
adâletli davranmak.



 

Bu insan gücü ile sınırlı olmak üzere yedirmek,
giyim, barınma, ilgi ve muâmele konularında adâletli kavranmayı kapsar. Ancak
bunun güçlüğüne Kur'an-ı Kerim'de şöyle işaret edilir: "...Eğer adâlet
yapamamaktan korkarsanız, o zaman bir tane ile veya mâlik olduğunuz câriye ile
yetininiz" (4/Nisâ, 4/3). Buna göre eşler arasında adâlet yapmama ve zulüm
yapma korkusu varsa tek eşle yetinme esası getirilmiştir. Ancak adâlet sevgi,
kalbin meyli, aşk gibi hususları kapsamaz. Çünkü bunlara güç yetirilemez. İslâm
ise insana gücünün yetemeyeceği yükü taşıtmaz. Bununla birlikte, eşlerden birine
aşırı derecede meylederek, diğerlerini sevgiden mahrum etmek yasaklanmıştır.
Âyette şöyle buyurulur: "Kadınlar arasında adâletli davranmaya ne kadar
gayret gösterirseniz de buna güç yetiremezsiniz. Hiç değilse birisine aşırı
meyledip de diğerini (ne dul ne kocalı durumda) askılı bırakmayın" (4/Nisâ,
129).

Yukarıdaki iki âyet birlikte değerlendirildiği
zaman İslâm'da çok eşlilik aslî bir kural değil, fevkalâde hâl ve şartlar
bulununca baş vurulabilecek bir ruhsat olduğu sonucuna varılır.