Fecir

a




a)
İnsanın Olumlu Özellikleri

 

1- 
İnsan, yeryüzünde halifedir. (Bkz. 2/Bakara, 30; 6/En'âm, 165)

2-
İnsan, çok büyük bir ilmî kapasiteye sahiptir. Çünkü Allah, ona kendi ilminden
öğretti. Melek olsun, diğer varlıklar olsun ona öğretilen ilimde, yani eşyanın
mahiyetini bilmekte ona erişemezler.  (Bkz. 2/Bakara, 31-33)

3-
İnsan, Allah'ı tanıma kabiliyetini fıtratında taşır. Bunun için küfür ve inkâr,
insanın fıtrî tabiatından bir sapmadır.  (Bkz. 7/A'râf, 172; 30/Rûm, 43)

4-
İnsanın özünde, hayvanda ve bitkide bulunmayan büyük bir güç vardır. İnsan, hem
maddedir, hem de mana; hem cisimdir, hem de ruh.  (Bkz. 32/Secde, 9)

5-
İnsan, halife olduğu gibi, Allah'ın emanetini de taşır. O ölçüde sorumludur. O,
yeryüzünü kendi çaba ve girişimiyle imar edeceğine dair söz vermiştir. (Bkz.
33/Ahzâb, 72)

6-
İnsan, ahlakî vicdana sahiptir. İyiliği ve kötülüğü seçme kabiliyetine sahip
iradeli bir canlıdır. Saadeti ve şekaveti seçmede serbest bırakılmıştır.  (Bkz.
91/Şems, 8-10; 76/İnsan, 3)

7-
İnsan, özünde şeref yüceliğini taşır. Allah, onu diğer varlıklara nazaran daha
üstün yaratmıştır. Fakat kendi üstünlük ve şerefini sezmezse, aşağılığa ve
esarete düşer. (Bkz. 17/İsrâ, 7, 70;  95/Tin, 4 - 5)

8-
İnsan, kendisini yaratan Allah'ı hatırlama kabiliyetine de sahiptir. Allah'ın
yüce varlığını kavrar, O'na varmak için tüm diğer arzulardan vazgeçebilir. (Bkz.
84/İnşikak, 6;  13/Ra'd, 28)

9-
Yeryüzündeki bütün nimetler insan için yaratılmıştır. Diğer yaratıklar onun
hizmetine verilmiştir.  (Bkz. 2/Bakara, 29; 45/Câsiye, 13)

10-
İnsan, Allah'a karşı sorumlu tutulmuştur. Yalnız Allah'a ibadet eder, O'na
kulluk edip emrine itaat eder.  (Bkz. 51/Zâriyât, 56)

11-
İnsana yaratılış gayesi öğretilmiştir. Allah'ı unutursa, kendisini de unutmuş
olacaktır. Allah'ı unutan insan, yeryüzünde şaşırmış bir varlık haline gelir.
(Bkz. 59/Haşr,19)

12- 
İnsan, yalnız maddî meseleler için çabalayıp maddi yönünü tatmin etmez. O,
Allah'ın rızasını hedeflerin en yücesi olarak seçer. Yalnız O'nun rızasını
kazanmak için çabalar.  (Bkz. 89/Fecr, 28; 9/Tevbe, 72)



[1]   

                 

 





[1]
Ahmed Kalkan, İslam Akaidi: 187-188; Ahmed Kalkan, Kur'an Kavram Tefsiri.