Fecir

c




c) Münakaşa ve
İhtilaftan Uzak Kalmak.

 

Çünkü bölünmek Kur'an'ı Kerim'in de ifade ettiği
gibi zayıflamaya ve kuvvetin kaybolmasına sebeptir.

"İnsanlar ancak, komuta ve prensipleri yönünden
ayrılığı düştükleri, fikir ve düşüncelere arzu ve hevesler yön vermeye başladığı
zaman münakaşa ve mücadele ederler.

Ama Allah'a ve Rasulüne teslim oldukları zaman
aralarındaki mücadele ve münakaşanın en önemli sebebi kendiliğinden yok olur.
Hatta bir mesele hakkında çeşitli fikirler ileri sürülse dahi, fikirlerin
ihtilafı mücadele ve münakaşaya yol açmaz. Ancak şahsi heves ve ihtirastır ki,
hakkı açıkça gördüğü halde insanı kanaatinde ısrar ettirir... Bu insan kendi
"şahsı"nı terazinin bir kefesine, hakkı da öbür kefesine koyup şahsını hakka
tercih etmek gibi acıklı bir duruma düşer... Bundan dolayıdır ki savaş esnasında
Allah'a ve Rasulüne itaat prensibi, savaşta mutlak olarak ihtiyaç hissedilen
"kontrol altına alma" işlerinden biridir. Bu hareket savaş alanında en büşük
kumandana itaattir. Savaşı idare eden komutanlara itaat de, o en büyük komutana
iaatten, kaynaklanır. Bu aynı zamanda, derin bir gönülden itaattır. Allah için
savaşmayan ordularda görülen disiplin ve nizamı temin için gösterilen itaatten
ibaret değildir. Aradaki mesafe çok büyüktür."

(Fizilal-il Kur'an c: 20 s:26)