Fecir

Yeni Sayfa 1




"SLM" Kökünden Türeyen İsimler:
 
İslâm dinini bazı yönlerini
ifade eden ve onun yerine bazan kullanılan S-L-M kökünden diğer isimleri ise
şunlardır:
a) Selem: Bu isimle
İslâm'dan "Allâh'a' ibadet ve tâatte olmak ve emirlerine inkıyâd etmek"
kasdedilmektedir.
"Selem: İtaat ve inkıyad
anlamıyla İslâm'ın isimlerinden biridir."
"Size selam
veren kişiye mü'min değilsin demeyiniz." (en-Nisâ:
4/94).
Selem, itaat
etmek ve inkıyadı takdim etmektir. İslâm da ancak taati Allâh'a ait tutmak ve
emrine inkıyad etmek bağlanmaktır. İbn Ömer "Filanca ile selem alışverişi yaptım."
demekten hoşlanmazdı, "Bu ismin sadece Allah'a taat için kullanılmasını başka
şeyin buna karıştırılmamasını sevmekteyim." derdi.
b) Silm:
Bu ismiyle İslâm, şeriatın tamamına uygun hareket etmektir.
Cenâb-ı Hakk'ın
"Ey imân edenler, topluca silm'e giriniz " (el-Bakara: 2/208) âyetindeki
silm kelimesi Sulh ve İslâm anlamındadır.[1]

c) Selm:
İslâm'ın sosyal yapıdaki sulh yönünün ismidir.
İbn Manzûr, Lisânü'l-Arab (12/295). da "ve's-Selm:
el-İslâm", Selm, İslâm'dır. "ve's-Selm: el-istihza' ve'l-inkıyâd ve'l-istislâm",
Selm: İtaat, inkıyâd ve bir otorite karşısında boyun eğmektir, der. es-Sicistânî
ise Nuzhetu'l-kulûb (s. 128) da "ve's Selmu ve's-silm...: el-İslâm ve's sulhu
eydan" Selm ve Silm: İslâm ve sulh'tur, tarzında zikreder.
Bu ifadelerden
anlaşılacağı üzere "Selm, İslâm'ın itaat, inkıyad ve boyun eğişle hasıl olmuş
bir sulh ortamı olmasına isimdir.
[2]




 



[1]
Ebû Hayyan el-Endülüs Tuhfetü'l-Erib: 140.



[2]
Şamil İslam Ansiklopedisi: 3/184-185.