Fecir

Ve En Büyük Fesad Yolu




Ve En Büyük Fesad
Yolu; Düzen:

 
Tüm kural, kurum ve
kuruluşlarıyla doğurgan fesad. Diğer fesadlar, bu ananın gayr-ı meşrû çocukları.
Tâğûtî düzenlerin tümü en büyük müfsiddir.
Peygamberlerin önemli duaları
içinde fesat üretenlere mağlup olmama dileği de yer almaktadır. (Bkz. 29/Ankebut,
30). Çünkü fesat, yurtları kaos ve mutsuzlukla doldurmakta, kitleleri lanet ve
azabın kucağına itmektedir. (Bkz. 16/Nahl, 88; 13/Ra'd, 25)
Kur'an, fesat üreten birey ve
kitlelerin insanların karşısına barış üreticileri olarak çıkabileceklerini  
de   söylemektedir.  (2/Bakara, 11)  Sulh/barış   taraftarı  gözüken  nice 
sahte barışçılar vardır. Bunlar barışçı kimliğiyle savaşların en   gaddarcasını  
yapmakta,  ıslah  adına  yeryüzünü ifsad etmektedirler. İnsanları mahvetmenin
adına kurtarmak denilebilmekte, Firavunlara Musa adı verilmekte, nice sahte
kahraman ve sahte kurtarıcılar insanları ifsad
etmektedir.                            
Islah adıyla ifsadı, barışçılık
iddiasıyla gerçek barışseverliği ayırmada kullanılacak ölçüleri Kur'an şöyle
bildirmektedir: Allah'a Kur'an'ın istediği gibi iman, ahirete yakînen inanmak,
salih amel, yani insanlığın hayrına katkıda bulunacak hizmetler gerçekleştirmek.

İnsanların toplum içerisindeki
haklarını tesbit etmek ve toplum düzenini tesis etmek, siyasetle yakından
ilgilidir. Bilindiği gibi siyaset: "insanları dünya ve ahirette
kurtulacakları yola irşad etmekle, onların salah ve menfaatlerine çalışmak"
şeklinde tarif edilmiştir. İnsanların hevâ ve heveslerini tatmine yönelen 
"zâlim siyaset/çirkin politika, tağutî yönetim" fesadın yayılmasına vesile olur.
"İnsanlardan öyle kimseler vardır ki; onun dünya hayatına ait sözü hoşunuza
gider ve o kimse kalbinde olana Allah'ı şahit tutar. Halbuki o, düşmanların en
amansızıdır. O, iktidara (velayete) geldiğinde, yeryüzünde fesat çıkarmaya,
ekini ve nesilleri helak etmeye koşar. Allah ise fesadı sevmez." (2/Bakara,
204-205) Zalim siyasette, hem tahrip etme, hem şüphe uyandırma sözkonusudur.
Fesadın yaygınlaşması konusunda tağutî düzenlerde alabildiğine yarış vardır.
Zâlim politikacılar, fitne ve fesat kumkuması boyalı basın, ahlaksız kanallar,
hatta en masum kabul edilen resmî ve çoğu toplumsal kurumlar fesat yarışında
şeytanı bile geride bırakma gayretindedirler.