Fecir

Esirci



Esirci:

 
Kölelik milletlerarası
anlaşmalarla kaldırılmadan önce esir alıp satanlara verilen isim. Satmak üzere
İstanbul'a kız getiren erkeklere "esirci esnafı" veya "esir tüccarı" da denirdi.
Esir tüccarları, getirdikleri kızları esir pazarına götürüp sattıkları gibi,
çoğu İstanbul'lu olan esirci kadınlar vasıtasıyla sattıkları olurdu.
Esirci, köle ticareti yapan
kimsedir. Osmanlı Devletinde esir ticâreti, Orhan Gâzi'nin son zamanlarında
görülmeye başlanmış, I. Murad'ın tahta çıkmasının ilk senelerinde esircilik
mesleği ortaya çıkmıştır. Osmanlılar'da esircilik, müslümanlara mahsus bir
esnaflıktır; gayri müslimlerin esir ticâreti yapmalarına izin verilmemiştir.
Osmanlı Devleti'ndeki esircilerin sayısını tesbit etmeye imkân yoktur. Reşad
Ekrem Koçu, 17. asırda yaşamış büyük yazar Evliya Çelebi'nin sadece İstanbul'da
Esirhâne esnafının 1 ağa ve 400 kişi ile denetlediği Esirciler Bezirgânı
esnafının iki bin kişi olduğunu belirttiğini söylemektedir.