Fecir | Konular | Kitaplar

1- Rabbânîlik

Peygamberlerin Dâvetlerinin Özellikleri

Peygamberlerin Dâvetlerinin Özellikleri

1-
Rabbânîlik:

Kur'an'da peygamberlik, Allah'ın
kulları arasından seçtiği şahıslara verdiği bir lütuf ve rahmet olarak takdim
edilir. İnsanların kendi istek ve çabalarıyla bu unvânı elde etmeleri mümkün
değildir. Peygamberlerin, Allah tarafından bu görev için tercih edildiğini[1],
onların seçkin[2]
kişiler olduğunu belirten âyetlerin yanında; Allah'ın, peygamberliği dilediği
kimselere vereceğini ifade eden âyetler de vardır.

Hiçbir peygamber, düşünüp taşınıp
kendi aklına göre, "şöyle bir sistem ortaya koyayım" diyerek işe başlamamıştır
ve başlamaz. Doğrudan doğruya Allah, insanlar içinden bir kimseyi peygamber
yapmayı diler. Vakti gelince, tamamen peygamberlik için yaratılmış bu seçkin
insana, peygamberlik vazifesini duyurur, o da peygamberliğini ilân eder.
Nübüvvet, Allah'ın istediğine verdiği bir görevdir. O, ne akıl, ne çalışma, ne
çok ibadet ve ne de verâset yoluyla ulaşılacak bir şey değildir. Onların
getirmiş olduğu her şey, vahiyden ibarettir. Onlardan her biri, şöyle der:

"Ben yalnızca bana vahy olunana
uyuyorum." (En'âm: 3/50;
A'râf: 7/203)

Bulundukları çevre şartları, ekonomik
ve sosyal hâdiseler, onların konumlarını asla değiştiremez. Onlar, bildikleri
yolda hedeflerine varmaya çalışırlar. Vazifelerini yaparlarken de,
muhâtaplarının kabul veya reddi onları pek bağlamaz. Onların vazifesi, sadece
tebliğ edip anlatmak ve ilâhî emirleri tatbik etmekten ibarettir. Muhâliflerin
dedikleri, söyledikleri veya yaptıkları, onların tavırlarını değiştirmez.
Mesajlarını, çarpıtmadan, eğip bükmeden net bir şekilde toplumlarına iletirler.
Dâvâları adına tâviz vermeleri, kat'iyyen düşünülemez. "Ayı bir eline, güneşi
diğer eline koysalar, peygamberler, bu dâvâlarından kesinlikle vazgeçmezler."




[1] Âl-
İmrân: 3/33; A'râf: 7/144.


[2] Neml:
27/59; Sâd: 38/47.