Fecir

Şirk İnancının Bir Temeli Yoktur



Şirk İnancının Bir
Temeli Yoktur:



 

İslâm'a göre tek yaratıcı Allah'tır ve O bütün
kâinatın tek hâkimidir (6/En'âm, 101, 164; 10/Yûnus, 68; 17/İsrâ, 111; 22/Furkan,
2). Bu açıdan şirkin bir esası, bir temeli yoktur. Zaten müşrikler bile
sıkıştıkları zaman âlemlerin Rabbi Allah'a sığınırlar (6/En'âm, 40, 63;
10/Yûnus, 22). Yerde ve gökte iki veya fazla ilâh (tanrı) olsaydı hepsinin
düzeni bozulurdu (21/Enbiyâ, 22). Öyleyse şirk dininin ilâh anlayışı temelinden
sakattır. Şirk inancı, sahibini desteksiz ve yönsüz bırakır. Şirk koşanlar,
Allah ile bağlarını kopardıkları için haktan uzak kalırlar, yanlış hüküm
verirler, adâletten uzaklaşırlar, zulme bulaşırlar. Hatta bu şirk onlara
çocuklarını öldürmeyi bile güzel gösterebilir (6/En'âm, 137). Ancak, şirk inancı
insanı tatmin etmez. Müşrik kimse, bir arayış ve özlem içerisindedir. Müşrikler,
İbâdet ve duâ ettikleri ilâhlarının kendi ihtiyaçlarını karşılayacağını
sanırlar. Halbuki ilâhlar onlara hiç bir karşılık veremezler. İlâhlara
yalvaranların hali susuzluğunu gidermek için iki elini suya uzattığı halde asla
suya ulaşamayan kimse gibidir (13/Ra'd, 14).

Müşrikler, hiç bir şey yaratamayacak olan,
aksine kendileri bir Yaratıcı tarafından yaratılmış şeyleri Allah'a şirk/ortak
koşmaktadırlar. Şüphesiz aklını iyi kullananlar bunun yanlışlığını görürler (7/A'râf,
191). Allah'a ait özellikleri (nitelikleri) yaratılmış olanlara vermek,
yanlışların en büyüğüdür. Şirk koşanlar büyük sapıklık ve karmaşa içerisine
düşerler (4/Nisâ, 48). Onlar, dibi görünmez bir karanlığa yuvarlanırlar (4/Nisâ,
116). Allah (c.c.) böylesine yanlışlığa ve sapıklığa düşenlerin yüreklerine
sürekli bir korku salmıştır. Onlar devamlı bir tedirginlik ve korku
içerisindedirler (2/Âl-i İmrân, 151). Onlar, âhiret hayatına yakînen
inanmadıkları için, hep dünyada kalmak isterler, ölmekten korkarlar (2/Bakara,
96).