Fecir

d



d- Gök'e Tanrılık
İsnâdı, Eski Türklerin Gök Tanrısı:



 

Şamanlık inancına bağlı Türklerin Gök Tanrısı
anlayışında gök, cisimleştirilmiş, somut tanrısal bir varlık olarak kabul
edilmiştir.



[1]

"Gök Tanrı" anlamında eski Türkler, "Tengri" "Tangrı"
diye isimlendirdikleri bir iyilik tanrısına inanıyorlar, bunun gök olduğunu
kabul ediyorlardı. (Orta Asya Türklerine göre bu Gök Tanrı;  yeryüzünün, 
insanların  ve   görünür   görünmez   her   varlığın   yaratıcısıdır.  
İnsanların yaşantıları arasında dengeyi o sağlar, O, bütün kâinatın efendisidir.



[2]  (Türkçe "Tanrı" kelimesi, aslında bu
şirk unsuru olan Gök Tanrı anlamında olduğundan Allah için kullanılmamalıdır.)

Gök Tanrı kültünün hemen bütün Orta Asya Türk
toplumlarında çok köklü bir inanç olması sebebiyle etkisi, İslâm sonrası dönemde
dahi kendini göstermiştir. Bu kültün İslâmî döneme mahsus bazı metinlerde de
ortaya çıktığı müşahede olunmaktadır.



[3]

 





[1] Orhan
Hançerlioğlu, İnanç Sözlüğü, Remzi Kitabevi, s. 214





[2]
Bektaşi Menakıbnamelerinde İslâm Öncesi İnanç Motifleri, s. 30





[3]
Bektaşi Menakıbnamelerinde İslâm Öncesi İnanç Motifleri, s. 32