Fecir

Ekstazi



Ekstazi:



 

Doğaüstü bir duruma, aşkın bir ruh haline
ulaşmak; kendinden geçmek; kişinin duygularını bırakması. Bilinci ortadan
kaldıran dinsel kendinden geçme durumu. İnsanın İlâhî bir duruma yükseldiğini
dile getiren bu deyim, hıristiyanlığa ve tasavvuf yoluyla müslümanlara da
geçmiştir. Tasavvufta buna vecd ve cezbe denir. Ekstazi; klasik Yunancada
ekstazi kişinin kızgınlığını, deliliğini ya da akıl hastalığını ifade ederdi.
Sonraları ise kişinin trans halinde olmasıyla ilişkili olarak kullanılmaya
başlandı. Dinî geleneklerde genellikle mistikler ve diğer bazı kişilerin
(râhipler, büyücüler, kâhinler ve medyumlar gibi) ilham almak, metafizik duyum
veya bilgilere ulaşmak ve benzeri nedenlerle bu hali yaşadıkları sölenir. Genel
kabule göre; ekstazinin temel karakteristiği, ruha İlâhî gücün inmesiyle duyu
organlarının devre dışı kalmasıdır. Bu hal yaşanırken vücut kımıldayamaz,
göremez, işitemez; bütün aktivitesini geçici olarak yitirir. Patolojik
şuursuzluk durumundan farklı olarak ekstazi halini yaşayan şahıs, sonradan bu
esnâda nelerin cereyan ettiğini hatırlar.