Fecir | Konular | Kitaplar

Tarihçesi

Tarihçesi

Tarihçesi:

Tenasuh inancı, Hindistan'da Hinduizm'den doğmuş
ve buradan Hint Adaları, Tibet, Çin, Kore, Japonya, ve eski Yunan'a yayılmıştır.
Bu inanç, Hinduizm (Brahmanizm) ile beraber, Budizm, Taoizm, Caynizm, Maniheizm
gibi Asya'nın eski dinlerinde de görülür. Tenasüh'ün en eski yazılı kaynağı,
Hinduizmin kutsal metinleri olan Upanişad'lardır (M.Ö. 7-6 yy).

Tenasüh inancında manevi mükâfat ya da ceza,
yaptığı kötülük veya iyiliklerin karşılığı olarak ruhunun bir hayvan veya bir
insan cesedine girerek alçalması ya da yükselmesidir.
Hinduizm'de ruhların bir bedenden
diğer bedene göçüne Samsara adı verilir. Hindulara göre bir insanın ruh göçünün
başlangıcı belli değildir. Ruh, daha önce bir bedendeki durumuna göre bir hayvan
veya bir insan veyahud da bir tanrı olarak dünyaya gelebilir. Hindulara göre,
tenasüh yalnızca insana mahsus değildir. Tanrılar da ölür ve yeniden başka bir
kalıpta doğabilir.

Tenasüh inancı Hinduizm'in esasıdır.
Ruhunun kalıbdan kalıba dolaşması insanı kemâle erdirebilir. İnsan ruhu, hayvan
veya beşer bedenlerine girerek pek çok sayıda varoluşlar yaşadıktan sonra
saflaşırsa (temizlenirse) bu dünyadan giderek saadete ulaşır ve yaratıcı tanrı
olan Brahma'ya ulaşabilir. Veya Hinduizm'in bazı kollarına göre kâinatın ruhuna
karışır. Budizm'e göre, bir ruh intikali en küçük böcekten insana varıncaya
kadar bütün canlılara şamil olur. Kurtuluş (Nirvana), insan varlığı safhasında
ruhun bütün arzularını yenerek dünya ile alakasını kesince meydana gelir.

Tenasuh inancı, eski Yunan'da M.Ö. 6.
asırda ortaya çıkan Orfizm (Orfik dini) mezhebinde de görülür. Tenasüh fikri M.Ö
6. asırda yaşamış Pythagoras (M.Ö. 580-500) ve Eflâtun (M.Ö.427-347) tarafından
da benimsenmiş ve geliştirilmiştir. Tenasuh inancı, Kelt ve İskandinav
dinlerinde ve Yahudiliğin bazı batınî mezheblerinde de görülür.

[1]


[1]
Muhiddin Bağçeci, Şamil İslam Ansiklopedisi: 6/180.