Fecir

Besmele



Besmele, Laik Mantığı Protestodur:
 
Bir mü'min, her eyleminin
başına besmeleyi yerleştirmekle laik mantığa en büyük protestoyu yapmış olur.
Besmele, insanın Allah'la iş yapması, Allah'ı işine karıştırmasıdır. Dolayısıyla
besmele; ateizmi, materyalizmi, laisizmi reddir. Bu manada besmele, İslâmî dünya
görüşünün anahtarı mesabesindedir. Laik dünya görüşü  "besmelesiz" olmaktır. 
Laik olmakla olmamak arasındaki fark, besmeleli olmakla olmamak arasındaki fark
kadardır. Besmeleli yapılan iş, meşrûiyetini Allah'tan alır ve meşrû işlere
besmele çekilir. Besmelesiz işlerse şeytana lâyıktır.    
Besmelesizlik demek olan
laisizm, aynı zamanda şeytanî bir dünya görüşüdür. Bunun için Allah Rasûlü her
eylemine "Rahmân, Rahîm Olan Allah'ın adıyla"  başlayarak bu sapkınlığı mahkûm
etmiştir.[1]
Besmele şuuru, bize şu anlayış
ve davranışları kazandırır (kazandırmalıdır): Müslümanın her işi Allah'ın adıyla
ve O'nun emir ve müsaadeleri doğrultusunda olmalı. Müslümanın her işinde 'evvel
Allah' olmalı. Yani mü'min, başlayacağı işi yapıp yapmama konusunda önce Allah'a
danışmalı. Harama besmele çekilmeyeceği için, besmele çekemeyeceğimiz hiçbir işe
girişmemeliyiz. "Besmelesiz iş ebterdir, yok olmaya mahkûmdur" (İbn Mâce,
hadis no: 1894) hadisinden anlıyoruz ki besmelesizler ve onların düzenleri
devrilip yıkılmaya mahkûmdur.
Kesilirken besmele çekilmeyen
her hayvan murdardır, pistir. Besmeleyle ve besmele doğrultusunda olmayan her
düşünce, fikir, iş ve düzen de murdar ve leş hükmündedir. Besmele Allah'tan
yardım dilemedir. Allah ise, ancak Kendi yolunda olanlara yardım eder.[2] 
Besmeleyle, yapılan işi kendi adımıza, fakat Allah'ın ismi ve izniyle, Allah'tan
yardım dileyerek yaptığımızı belirtiyoruz. Allah'ı yücelterek başladığımızda o
iş, Allah için oluyor. O'nun dini için yapılan bir gayret şeklini alıyor.
Şeytanın iğvâsına karşı direnme bilinci yenileniyor. Her işe besmeleyle başlamak
hayatı anlamlandırıyor.
Allah'ın sözünü toplum
hayatının dışına iten kökten laik anlayış reddedilmiş oluyor. Mü'minler istiâze
ve besmelenin şuuruna erdikleri gün, yeryüzünde hiçbir tâğutî iktidar gücünü
muhafaza edemez. Çünkü eûzü-besmeleyi duyan şeytan ve tâğut çılgına döner,
mahvolur.   

 




[1]
Mustafa İslâmoğlu, İman Risalesi, s. 180




[2]
Ali Akpınar, a.g.e. s. 28