Fecir

Şirk İnancının Bir Temeli Yoktur




Şirk İnancının Bir
Temeli Yoktur:

 
İslâm'a göre tek yaratıcı
Allah'tır ve O bütün kâinatın tek hâkimidir (6/En'âm, 101, 164; 10/Yûnus, 68;
17/İsrâ, 111; 22/Furkan, 2). Bu açıdan şirkin bir esası, bir temeli yoktur.
Zaten müşrikler bile sıkıştıkları zaman âlemlerin Rabbi Allah'a sığınırlar (6/En'âm,
40, 63; 10/Yûnus, 22). Yerde ve gökte iki veya fazla ilâh (tanrı) olsaydı
hepsinin düzeni bozulurdu (21/Enbiyâ, 22). Öyleyse şirk dininin ilâh anlayışı
temelinden sakattır. Şirk inancı, sahibini desteksiz ve yönsüz bırakır. Şirk
koşanlar, Allah ile bağlarını kopardıkları için haktan uzak kalırlar, yanlış
hüküm verirler, adâletten uzaklaşırlar, zulme bulaşırlar. Hatta bu şirk onlara
çocuklarını öldürmeyi bile güzel gösterebilir (6/En'âm, 137). Ancak, şirk inancı
insanı tatmin etmez. Müşrik kimse, bir arayış ve özlem içerisindedir. Müşrikler,
ibâdet ve duâ ettikleri ilâhlarının kendi ihtiyaçlarını karşılayacağını
sanırlar. Halbuki ilâhlar onlara hiç bir karşılık veremezler. İlâhlara
yalvaranların hali susuzluğunu gidermek için iki elini suya uzattığı halde asla
suya ulaşamayan kimse gibidir (13/Ra'd, 14).
Müşrikler, hiç bir şey
yaratamayacak olan, aksine kendileri bir Yaratıcı tarafından yaratılmış şeyleri
Allah'a şirk/ortak koşmaktadırlar. Şüphesiz aklını iyi kullananlar bunun
yanlışlığını görürler (7/A'râf, 191). Allah'a ait özellikleri (nitelikleri)
yaratılmış olanlara vermek, yanlışların en büyüğüdür. Şirk koşanlar büyük
sapıklık ve karmaşa içerisine düşerler (4/Nisâ, 48). Onlar, dibi görünmez bir
karanlığa yuvarlanırlar (4/Nisâ, 116). Allah (c.c.) böylesine yanlışlığa ve
sapıklığa düşenlerin yüreklerine sürekli bir korku salmıştır. Onlar devamlı bir
tedirginlik ve korku içerisindedirler (2/Âl-i İmrân, 151). Onlar, âhiret
hayatına yakînen inanmadıkları için, hep dünyada kalmak isterler, ölmekten
korkarlar (2/Bakara, 96).