Fecir

4



4. Hoşgörülü ve
Affedicidir

 

Gerçek Müslüman kardeşine kızsa dahi
kızgınlığını gizlemeyi, onu affetmeyi aşağılık ve ar olarak görmediği gibi,
bilakis kendisini Allah'a yaklaştıracak bir ihsan olarak değerlendirir. Bu
konuda Kur'an-ı Kerim'de şöyle buyrulur:

"... Öfkelerini yenerler, insanların
kusurlarını affederler, Allah iyilik yapanları sever."
(Âl-i İmran: 3/134)

Bu dinin emirlerini nefsine sindirmiş
müslüman kin tutmaz. Öfkesini yendiğinde karşısındakini affeder ve böylece
ayette zikri geçen muhsinler zümresinde iyilik yapanlardan olur. Müslüman,
kardeşini affederek ona yöneliyorsa, aslında kardeşine karşı alçak gönüllülük
yapıyor ve Allah için affediyor demektir. Çünkü Resulullah (s.a.v.) şöyle
buyuruyor:

"Affeden kula Allah şereften başka birşey
arttırmaz. Allah için alçak gönüllülük yapmamış hiçbir kimse yoktur ki, Allah
onun mertebesini yükseltmesin."[1]



Bu "şeref" ve "yükseklik", kula Allah'ın
verdiği iki mükafattır. Bu iki vasfın kendinde toplandığı müslüman, Allah'ın
sevdiği muhsin kullardan ve insanların da sevdiği örnek insanlardan olur. İnce
ruhlu müslümanın kalbinde kine yer yoktur. Dinini anlamış ve dininin nasları
kalbinin derinliklerine nüfuz etmiş bir müslüman, affetmenin ve Allah'ın
bağışlanması için kalp temizliğinin kıymetini idrak eder. Rasulullah (s.a.v.) bu
hususu şöyle açıklamaktadır:

"Üç günah dışındaki günahları Allah,
dilediği kimseye bağışlar: Allah'a şirk koşmadan ölen, sihirbazlara uyan bir
sihirbaz olmayan ve bir kardeşine kin tutmamış olan."



[2]

 



[1]
Müslim.



[2]
Feyzullah Birışık, % Kaç Müslümanım, Karınca Yayınları: 59-60.