Fecir | Konular | Kitaplar

Bağ Sahibi

Bağ Sahibi

Bağ
Sahibi

Kuran'da
sahip olduğu şeylerden dolayı kibirlenen ve sonunda da azaba uğrayan bağ sahibi
bir kişiden bahsedilmektedir. Bu olay zenginlikten kaynaklanan enaniyete açık
bir örnektir:

Onlara iki adamın örneğini ver;
onlardan birine iki üzüm bağı verdik ve ikisini hurmalıklarla donattık, ikisinin
arasında da ekinler bitirmiştik. İki bağ da yemişini vermiş, ondan (verim
bakımından) hiçbir şeyi noksan bırakmamış ve aralarında da bir ırmak
fışkırtmıştık. Birinin başka ürünleri de vardı. Böylelikle onunla konuşurken
arkadaşına dedi ki: "Ben mal bakımından senden daha zenginim, insan sayısı
bakımından da daha güçlüyüm." Kendi nefsinin zalimi olarak bağına girdi: "Bunun
sonsuza kadar kuruyup yok olacağını sanmıyorum" dedi. Kıyamet saatinin
kopacağını da sanmıyorum. Buna rağmen Rabbime döndürülecek olursam, şüphesiz
bundan daha hayırlı bir sonuç bulacağım." (Kehf Suresi, 32-36)

Allah ayette "bağ sahibi" olarak
bahsedilen bu insanı sınamak için ona büyük bir servet vermiştir. Kendisine
verilen nimetler ise bağ sahibinin haksız yere böbürlenmesine sebep olmuştur.
Şükredip bağışlanma dilemek ve bunları Allah yolunda kullanmak yerine kibirli
ifadeler kullanmış, hatta o kadar ileri gitmiştir ki malının ve gücünün sonsuza
kadar kalacağını düşünecek derecede bir akılsızlık içine girmiştir.

Bu olay, enaniyetli kişilerin mantık
örgüleri ve fikir yapılarının son derece tutarsız olduğuna çok belirgin bir
örnektir. Bağ sahibi mülkünün sonsuza kadar baki kalacağını iddia ettiği halde
Allah'ı açık olarak inkar etmemekte ve O'nun huzuruna çıkmaya da ihtimal
vermektedir. Fakat böyle bir ihtimal gerçekleşse dahi, cezalandırılmayacağını
hatta ödüllendirileceğini düşünmesi ilginçtir.

Bugün de enaniyetli kişilerde benzer
bir psikoloji görülür. Dini açıkça inkar etmeseler bile, Allah korkusundan
uzaktırlar. Ama "ahirete gitseler bile" bir şekilde kurtulacaklarını düşünürler.
Kuran'daki bağ sahibi örneği, bu ve benzer durumda olanların akletmeyen insanlar
olduklarının açık bir göstergesidir. Bu kişinin aklı enaniyetinin şiddetinden
kapanmış ve kendisi Allah'ın sonsuz kudretini anlayamayacak hale gelmiştir.

Kuran'da anlatıldığı gibi bağ
sahibinin sonu da tam ibretlik olmuştur. Bütün sahip olduklarını yitirmiş ve
gücü hiçbir şeye yetmemiştir. En sonunda "keşke" demiştir ancak bu pişmanlık
için çok geçtir:

Onun ürünleri kuşatılıverdi. Artık o
uğrunda harcadıklarına karşı avuçlarını evirip çeviriyordu. O çardakları
yıkılmış durumdaydı, kendisi de şöyle diyordu: "Keşke Rabbime hiç kimseyi ortak
koşmasaydım". Allah dışında ona yardım edecek bir topluluk yoktu, kendi kendine
de yardım edemedi. (Kehf Suresi, 42-43)

[1]



[1] Harun
Yahya, Şeytanın Enaniyeti, Vural Yayınları: