Fecir

Enaniyet Sevmeyi ve Sevilmeyi Engeller




Enaniyet Sevmeyi ve Sevilmeyi Engeller

 

Bu tip insanlar en çok kendilerini severler, bu
nedenle de gerçek sevgiyi asla yaşayamazlar. En fazla, belli bir noktaya kadar
sevginin taklidini yapabilirler. Başkalarına sevgi göstermek çok ağırlarına
gider; hep sevilen, ilgilenilen olmak isterler. Sevmeyi veya sevgi göstermeyi
bir nevi zayıflık olarak görürler.

İçlerindeki kibirden dolayı sevme yetenekleri
gelişmemiştir. Çünkü bir insanı sevebilmek için o kişideki güzel yönleri
görebilmek gerekir. Ancak kibirli insanlar bunları görmek istemezler. Zira
onların gözünde hep en üstün olan kişi kendileridir. Bu nedenle başkalarının
sahip olduğu güzelliği, zekayı, aklı, ahlakı veya malı kıskanırlar. Onların
sahip oldukları şeylere hased gözüyle bakarlar. Bu hased bazen öyle bir noktaya
gelir ki, o kişilerin bütün güzel özelliklerini yitirmelerini bile
isteyebilirler.

Sevgi duyamamalarının bir başka nedeni de, karşı
tarafın sahip olduğu güzellikleri fark edememeleridir. Üstelik bunları fark
etmiş olsalar bile ifade etmekten özellikle kaçınırlar. Eğer bulundukları
ortamda kendilerinden daha iyi özelliklere sahip bir kişi varsa, hemen oradan
uzaklaşmak isterler. Hased ve kıskançlıklarından dolayı diğer insanlarla sürekli
bir geçimsizlik ve anlaşmazlık içindedirler.

Bu şekilde davranışlar sergileyen enaniyetli
kişiler, aslında çok büyük bir kayıp içerisindedirler. Allah'ın insanlara
verdiği önemli bir nimet olan sevgiyi böylelikle ellerinden kaçırmakta ve gerçek
sevgiyi hayatları boyunca hiçbir şekilde yaşayamamaktadırlar. Bu tip insanlar
sevmeyi beceremedikleri gibi, zeki ve güzel olsalar bile kimse tarafından gerçek
anlamda sevilmezler. Çıkar ilişkileri nedeniyle yanlarında birtakım insanlar
bulunabilir. Çoğunluk ise, böyle insanları aralarına almak dahi istemez. Onların
karakterlerinde ve havalarında bir iticilik hakimdir. Elbette sevecenlik,
yakınlık, samimiyet ve tevazu olmayınca, sahip olduğu imkanlar ne olursa olsun,
herkesin bu kişilerden kaçması doğaldır.



[1]

 





[1] Harun
Yahya, Şeytanın Enaniyeti, Vural Yayınları: