Fecir

Hayvanların Zekatı




Hayvanların Zekatı

 

Senenin yarıdan çoğunu kırlarda otlayarak
geçiren sâime hayvanlar; eti, sütü ve yünü için beslendikleri takdirde özel
nisaplarla zekâta tabi olurlar. Bu hayvanlar; koyun, keçi, sığır ve develerdir.
Koyun ve keçiler aynı sınıf olarak mütalaa edilirler.

a- Koyunlar ve keçilerin zekatları:

Koyun ve keçilerin nisâbı kırktır. Daha
aşağısına zekât gerekmez. Bunlar biribirlerine ilâve edilirler. Erkek ve
dişileri arasında fark yoktur.

Sayıları kırktan fazla olan koyun ve keçilerin
zekâtları şöyledir:

Bundan sonraki her yüzde bir koyun veya keçi
verilir. Bu rakamların arası zekâttan muaftır. Yani 40 koyun için bir koyun
verileceği gibi,120 koyun için de bir tek koyun zekât verilir.

b- Sığır ve mandaların zekâtı:

Sığır ve mandalarda zekât otuzdan başla. Bundan
sonrası için zekât şu şekilde verilir:

Altmış sığırdan itibaren hesap; ilk nisâb olan
otuz üzerine otuz veya kırk ilâvesiyle yapılır. Otuzdan sonraki her kırk için üç
yaşına giren bir dana, her otuz için de iki yaşına giren bir buzağı verilir.
Meselâ; altmış sığır için iki tane iki yaşına girmiş buzağı, yetmiş sığır için
de bir tane iki yaşına girmiş buzağı ve bir tane de üç yaşına girmiş dana
verilir. Seksen sığırın zekâtı da; iki tane üç yaşında danadır.

Zekât olarak verilecek hayvanın erkek veya dişi
olması arasında fark yoktur.

c- Develerin Zekâtı:

Develerin nisâbı beştir. Deve sayısı beşten
yirmi beşe varıncaya kadar her beş için bir koyun zekât verilir. Yirmi beşten
sonra zekât; devenin kendi cinsinden verilir. Ancak, sayı arttıkça verilecek
devenin yaşı ve sayısı değişir.

Develerin erkekleri ve dişileri zekâta konu olma
yönünden aynıdırlar. Ancak, zekâtın dişi develerden verilmesi icab eder.

Yukarıya aldığımız nisâplar; sâime olan
hayvanlara aittir. Senenin yarıdan çoğunu kırlarda otlamayıp, ahırlarda veya
paralı otlaklarda beslenen hayvanlara; alûfe denilir. Alûfeler ticaret için
tutulmadıkları takdirde kendilerine zekât gerekmez. Ticaret için beslenen besi
hayvanları, ticaret malı olarak zekâta tabi olurlar.

Atlar, eşekler ve katırlar sâime de olsalar
bile, ticaret için bulundurulmadıkları takdirde sayıları ne olursa olsun zekâta
tabi değildirler.

Çalıştırılan ve yük taşımak için bulundurulan
sığır ve develer de zekâta tabi değildirler. Ticaret için tutulup, altı aydan
daha fazla kırlarda otlayarak beslenen hayvanlar da ticaret malı olarak zekâta
tabi olurlar. Dolayısıyla bunların sayılarına değil kıymetlerine itibar edilir.

Saime hayvanlar arasında bulunan kör, zayıf ve
yaşını doldurmamış hayvanlar da nisaba dahildirler. Ancak bunların kendileri
zekât olarak verilemezler. Küçük hayvanlar, aralarında kendi cinslerinden bir
tane de olsa büyük hayvan bulunmazsa sayıları ne olursa olsun zekâta tabi
değildirler.